Nöbetçi Eczaneler
Kent yönetiminde belediyeler birinci derecede öneme sahip hiç kuşkusuz. Seçilerek işbaşına gelen yerel yönetimler her ne kadar, ‘siyasi parti rozetimizi’ çıkardık deseler de işler öyle olmuyor. 31 Mart’ta seçimlerinde İstanbul’daki 39 ilçeden 24’ünü Ak Parti, 14’ünü CHP ve 1 tanesini de MHP kazandı. Büyükşehiri ise 23 Haziran’daki seçim tekrarı ile CHP – İYİ Parti ittifakı adayı Ekrem İmamoğlu.
Aradan bir yıldan fazla zaman geçti. Pandemi ile geçen 3-5 aylık süreci saymamak lazım diyeceğim ama asıl işbirliği ve uyumun en çok ihtiyaç duyulduğu dönem olması hasebiyle bu zamanı ikiyle çarpıp ekleyeceğim yazıma… Sözüm iktidarından muhalefetine hem ilçeler hem de büyükşehire; bu gidişat hayra alamet değil beyler… İstanbul anakenti ve ilçeleri ile bir bütün ve herkesin ortak yaşam alanı…
16 milyon nüfusun belki de yarısı her gün farklı ilçelerde iş yapıyor, rızkını aramak için mücadele veriyor. Kimsenin, ‘şu bölgede bu parti iktidar’, ‘bu ilçede şu parti başta’ diye oturup düşünmeye ne zamanı ne de gereksinimi yok. Ama sizler hiç kusura bakmayın belediye meclis toplantılarından tutun, hizmet ve yatırımlara kadar her işinizde siyasi tartışma içindesiniz…
Hani küçük çocuklar kavga ettiklerinde, ‘dur bakalım sen bizim kapımızdan geçersin’ diye tehdit eder ya… Aynı durumu şimdi İstanbul’un yerel yönetimlerinde görüyorum. Her meclis toplantısının yarısından fazlasını büyükşehir konulu tartışmalar ve ayrı-gayrı iddiaları alır mı? Alıyor arkadaş. Ne yazık ki alıyor. Yok sizin başkan yapmadı, yok sizin ilçe yardımcı olmadı, yok siz hatalısınız, yok siz gelmediniz…
Kimse de ‘benim yoğurdum ekşi’ demiyor. Hangi tarafı dinlesen o haklı. Nasrettin Hoca misali e ben de haklıyım. Haksız vatandaş mı? Hayır, asla… Vatandaş haklı. Gerisi külliyen haksız. İstanbul’un 39 ilçesi ve anakenti zerre kadar siyasi kaygı gütmeden; uyum içinde işbirliği halinde 16 milyona hizmet için çalışmalı. Bu böyle devam ederse seçmen faturayı her iki tarafa da eşit keser benden söylemesi…
