Nöbetçi Eczaneler
Her seçim dönemi aynı görüntüleri yaşarız. Seçime 3-5 ay kala açılışlar, geceler, yemekler, davetler, esnaf gezileri, ev ziyaretleri, düğün, dernek… Programlar yapılır, salonlar tutulur, restoranlar ayarlanır, sponsorlar bulunur, reklamlar yapılır, biletler satılır, paralar harcanır, vs., vs…
Kürsü konuşmaları belli, kulislerde sohbet konuları hep aynı… Herkes sosyal ve kültürel değerler ile etnik kökenlere saygılıdır. Birlik, beraberlik ve kardeşlik mesajları verilir. Tabi tüm bu etkinliklere parti büyükleri de katılır. Aday adayları pervane. Aman kareler kaçmasın.
Eskisi gibi 36’lık poz da yok artık. Çek, gönder. Sosyal medyaya direkt servis.. Başlık belli; ‘Genel Başkan Yardımcımız ile birlikteydik.’ Zannederler ki böyle yaparsak bir adım öne geçeriz. Oysaki kendisine verilen mavi boncuk herkese verilmiştir.
Toplantılardan eksik edilmeyen yerel basın da ayrı bir kıymete biner bu dönemlerde. Herkes, yerel medyayı önemsiyor ve değer veriyordur… Görünüme inanan bazı gözü açıklar hemen gazeteci oluverirler… Böyle zamanlara özel seçim gazeteleri türer ve sonra biter.
Adaylık süreci netleşene kadar bu böyle devam eder gider. Bir kaç ay sonra adaylar belli olunca bu kez ayrı bir terane başlar. Küslükler, dargınlıklar, kıskançlıklar, kırgınlıklar, protestolar, rakip partilere estekler falan, filan…
Gerçek manada görüş, düşünce ve duruş çok nadirdir… Sözüm hepsi için geçerli olmamakla birlikte, bir çoğu kaç harcayıp kaç kazanırımın hesabındadır. Seçim dönemine kadar hiç yolunu, sokağını bilmediği bölgelere aday olanlar ya da gösterilenler vardır.
Derken sandık gelir kurulur… Erken seçim defterini kapatmamıza rağmen her iki senede bir sandık önümüze gelir.. Millet iradesi tecelli eder. Kazanan işine bakar, kaybeden yeni bir seçime kadar köşesine çekilir. Siyaset böyle bir şey…
