Nöbetçi Eczaneler
Yaşadığımız onca musibet ve beladan sonra ne söylesek boş, ne yazsak hafif kalıyor. Dış mihrakların güdümündeki binbir çeşit terör odaklarının türlü kalleşliklerinin ardından, o karanlık 15 Temmuz akşamında başımıza gelenler neydi öyle..
Uzun yıllar dört bir yanımızı sarıp sarmalayan ahtapotun kolları ölüm olup kusuyordu üzerimize. Surlar, koca orduları durdurabilir ancak içerdeki hainlere engel olamaz. Hele o hainler bir de herkesi kandıra kandıra ve açıktan açığa oynayarak bugünlere gelmişlerse hiç belli olmaz ne yapacakları ve olmadı da..
Lafı eğip bükmeden söyleyecek olursak; bağıra, bağıra geldi tüm bu belalar. Bugün ‘FETÖ’ denilen o alçak yapının, koca bir pislikten, hırsızlıktan, vatan hainliğinden ibaret olduğunu 5-10 hatta 15 yıl önce söylediğimde bana bakışları değişenler ne yazık ki kış uykusunu çok uzattılar.
‘Hainlere kanmayın’ diyen bu milletin sağduyulu sesi cılız da olsa yükseldi çok zaman. Her defasında daha büyük dehşetle geldiler, kimse görmedi ya da görmezden geldi. Adına ‘darbe’ demenin bile hafif kaldığı ‘hain hareket’ bir milleti uyandırdı, uyandırmasına lakin bedeli çok ağır oldu.
7 Haziran seçimlerinin ertesinde defaatle yazıp, dile getirdiğim, iktidarından muhalefetine tüm liderlerin aynı kürsüden elele milletini selamlaması, yani ‘Yenikapı Ruhu’nun uyanması için bu musibeti yaşamamız şart mıydı…
Uçurumun kenarından döndük mü, yoksa daha büyük uçurumlar mı var önümüzde bilinmez. Bilinen tek gerçek; şimdi mücadele zamanı. Hamaset değil gerçekte ‘birlik’, sözde değil, özde ‘kardeş’ olup daha güçlü ve büyük Türkiye’yi oluşturmaktan başka çaremiz yok.
30 Ağustos 1922’de Yüce Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün Kurtuluş Savaşı’nda kanla çizdiği bu ülke sınırlarının dışında tek bir dostumuz olmadığı gerçeğini görelim artık. Önce kendi evimizin içini düzeltelim, T.C. yurttaşı her bireyin huzur ve refahını sağlayalım, muhasır medeniyetler seviyesine ulaşalım. 15 Temmuz gecesi destan yazan kahraman milletimizin 30 Ağustos Zafer Bayramı Kutlu Olsun…
